Υπάρχουν κάποιες παύσεις που απλά προκύπτουν γιατί κοιτάω το πρόσωπό του στην οθόνη. Προσπαθώ να ρουφήξω όσο πιο πολύ μπορώ από την απομακρυσμένη μας επαφή.
Χωρίς άγγιγμα... Χωρίς μυρωδιά... Χωρίς ενέργεια...
Αν και η ενέργειά του με αγγίζει έστω και μέσα από τη φωνή του... Αλλά θέλω και άλλο. Θέλω κάτι πιο ισχυρό. Κάτι που απλά να μην παλεύω για να τον απολαύσω.
Η καρδιά μου πλημμυρίζει με λέξεις που μόνο τα μάτια μου μπορούν να του τις πουν. Αλλά, απλά περιμένω. Περιμένω τη κατάλληλη στιγμή να ειπωθούν. Και αν ακόμα και οι λέξεις που το στόμα τολμάει να αρθρώσει δεν μπορούν να μεταφέρουν αυτό το ρίγος που ταλαντεύει το κορμί μου, προσπαθώ... Και μέσα από αυτή τη προσπάθεια τον θέλω πιο πολύ. Θέλω το σώμα του, το μυαλό του, το ασυνείδητο του.
Θέλω να γνωρίσω τις αυτόματες κινήσεις του, που μόνο κάποιος που σε "ξέρει" καλά μπορεί να ξεχωρίσει. Θέλω να διακρίνω τους διαλόγους του μυαλού του, που μόνο εκείνος μπορεί να τους ακούσει. Θέλω να συντροφεύω κάθε επιθυμία και όνειρό του που μόνο μαζί θα κάνουμε πράξη.
Κι όλα αυτά τα θέλω από κάθε πλευρά και άποψη.
Θέλω να αφήσω τον εαυτό μου να εκτεθεί σ'εκείνον. Στα μάτια του, στα χέρια του, στις σκέψεις του. Θέλω να αφήσω τον νου μου ελεύθερο να του εκφραστεί. Να αφήσω το κορμί μου ελεύθερο να απολαύσει. Θέλω να τον αφήσω να με κατακτήσει με κάθε τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου