Ακούω τη φωνή του, καταλαβαίνω τις σκέψεις του... Νομίζω πως νιώθω τα πράγματα που τον απασχολούν, but that's not just it. Ξέρεις ο Β.Α. είναι ένας άνθρωπος παράξενος... όπως είμαι και εγώ. Το θέμα με εμάς είναι πως το timing μας έκατσε πολύ καλά. Είμαι σε θέση να τον "δώ". Οι παραξενιές μου έχουν εξατμιστεί, σαν το αλκοόλ από τη μπλούζα του Σαββατόβραδου μέσα στον ξέφρενο χορό του έρωτα. και... Ναι είμαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά κάθε μέρα και κάθε νύχτα και κάθε στιγμή κάνει πράγματα που με βυθίζουν όλο και πιο πολύ σε αυτό το ερωτικό ποτάμι. Ανοίγει τα παράθυρα του νου και της καρδιάς του, ένα ένα κάθε φορά, κάνοντάς με να συνθέτω ένα παζλ στο ασυνείδητο μου, για εκείνον(!). Ένα παζλ που τα περισσότερα κομμάτια τα έχω ήδη χειροτεχνίσει, σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις μόνη μου. Έρχεται λοιπόν εκείνος και βάζει χρώματα και μου λέει: "ναι, έτσι όπως τα φαντάστηκες είναι τα πράγματα". Ένας γίγαντας, είναι ένα παιδί και αυτό το παιδί, είναι για μένα ο κόσμος μου όλος. Αν θα μπορούσα να κάνω μία ευχή? Όλες οι ευχές που θα μπορούσα να κάνω υπάρχουν στην ύπαρξή του, μα λίγο πριν ο φόβος πλησιάσει θα ευχηθώ να μην έρθει ποτέ. Και κάπως έτσι θα πάρω όλα τα χρώματα του ανέμου να μας ντύσω. Κ' ύστερα... σ'αγαπώ.
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014
Eye to eye...
Τον πρώτο καιρό, (ποιόν πρώτο καιρό, ακόμα αρχές είμαστε, τέλος πάντων), κοίταζα τα μάτια του και προσπαθούσα να καταλάβω. Τι συναισθήματα μου προκαλούν;, τι μου βγάζουν, τι λένε;... Κοίταζα τα μάτια του και έμοιαζα σαν να κοιτάω τον "τσελεμεντέ". Ήξερα πως κρύβουν κάτι μοναδικό, αλλά για κάποιον που ξέρει να τα "διαβάζει" με το σωστό τρόπο.
Τα μάτια του... δεν μου προκάλεσαν κάτι το άξαφνο. Δεν μου έβγαλαν αυτή την σπίθα που λες, έλα να μου κάψεις τη ζωή μου, τη καρδιά και το μυαλό.... Δεν.!
Πρόσφατα κατάλαβα τι μου προκαλούν τα μάτια του...
Έχεις νιώσει αυτές τις στιγμές που λες "αχ, ωραία ήταν τότε που είχα αυτό ή έκανα εκείνο, τώρα είναι αλλιώς"... Ε, μέσα στα μάτια του δεν μου λείπει τίποτα. Δεν έχω ανάγκη από τίποτα. Δεν υπάρχουν κενά, ούτε στο μυαλό μου και τη λογική μου, ούτε στη καρδιά μου και τα συναισθήματά μου. Είμαστε... ... Απλά υπάρχουμε. Σαν δύο μοναδικότητες που δεν είναι λειψές. Σαν να μην υπάρχει ούτε ένα απωθημένο στο πλανήτη τούτο. Σαν πράγματα και θάματα που στο παρελθόν ήταν ενθουσιώδης επιθυμίες "τι ωραία που θα ήταν να κάνουμε αυτό, ή τι όμορφα αν έκανε εκείνο" τώρα έχουν σιωπήσει.
Όλα είναι άρτια. Όταν είμαστε μαζί ο κόσμος μοιάζει ολόκληρος. Τα μάτια του... με βλέπουν μέσα μου, στο τι είμαι... δεν γίνομαι κομμάτι του, ή εκείνος δικό μου... όχι. Γίνομαι ο εαυτός μου. Πιο αυθεντική και ειλικρινής απ'όσο τόλμησα ποτέ να υπάρξω. Καλό μήνα.!
Τα μάτια του... δεν μου προκάλεσαν κάτι το άξαφνο. Δεν μου έβγαλαν αυτή την σπίθα που λες, έλα να μου κάψεις τη ζωή μου, τη καρδιά και το μυαλό.... Δεν.!
Πρόσφατα κατάλαβα τι μου προκαλούν τα μάτια του...
Έχεις νιώσει αυτές τις στιγμές που λες "αχ, ωραία ήταν τότε που είχα αυτό ή έκανα εκείνο, τώρα είναι αλλιώς"... Ε, μέσα στα μάτια του δεν μου λείπει τίποτα. Δεν έχω ανάγκη από τίποτα. Δεν υπάρχουν κενά, ούτε στο μυαλό μου και τη λογική μου, ούτε στη καρδιά μου και τα συναισθήματά μου. Είμαστε... ... Απλά υπάρχουμε. Σαν δύο μοναδικότητες που δεν είναι λειψές. Σαν να μην υπάρχει ούτε ένα απωθημένο στο πλανήτη τούτο. Σαν πράγματα και θάματα που στο παρελθόν ήταν ενθουσιώδης επιθυμίες "τι ωραία που θα ήταν να κάνουμε αυτό, ή τι όμορφα αν έκανε εκείνο" τώρα έχουν σιωπήσει.
Όλα είναι άρτια. Όταν είμαστε μαζί ο κόσμος μοιάζει ολόκληρος. Τα μάτια του... με βλέπουν μέσα μου, στο τι είμαι... δεν γίνομαι κομμάτι του, ή εκείνος δικό μου... όχι. Γίνομαι ο εαυτός μου. Πιο αυθεντική και ειλικρινής απ'όσο τόλμησα ποτέ να υπάρξω. Καλό μήνα.!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)