Απλά...

Θλίψη λες και η βροχή έμπαινε μες στο σπίτι. Το άρωμά του έχει χαθεί πια απ'τη ζακέτα του. Εκείνος έσβησε από την καθημερινότητά μου, σαν μία φωτογραφία στο κινητό που απλά πατάς διαγραφή και δεν επανακτάται. Και ας μου κόβεται η ανάσα κάθε φορά που στο ραδιόφωνο παίζει το τραγούδι του. Εκείνο που είχα βάλει για δικό του ήχο κλήσης στο κινητό.
Τα πράγματα του καθενός επέστρεψαν στο κάτοχό τους και εγώ αλλαγμένη, από τότε που γνωριστήκαμε μέχρι σήμερα, έχω συνδέσει ασχολίες μου με τη μορφή του.
Μου στοιχειώνει τη σκέψη σαν πιπέρι στο φαγητό, που λίγο παραπάνω και σ'έκαψε. Μας κόπηκε η όρεξη... Μας κόπηκε και ο έρωτας. Έσπασε ο έρωτας. Έσπασε και δεν νοιάστηκε κανένας...
Ούτε και εγώ. Γιατί ίσως ξεχάσω... Και όταν συμβεί αυτό, απλά, δεν θα με νοιάζουν τα λόγια που ειπώθηκαν, τα όνειρα που σχεδιάστηκαν, τα αγγίγματα που ενώθηκαν, τα βράδια που αναφώνησαν, τα χαμόγελα που χορεύτηκαν, τους εγωισμούς που τσακώθηκαν, τις ζήλιες που κυρίευσαν, τις αμφιβολίες που κυριάρχησαν, τις ανασφάλειες που μας σκότωσαν. Όλα αυτά θα ξεχαστούν, απλά.
Ρομαντικός, τρυφερός και ερωτευμένος... Eκείνο το βράδυ στη παραλία, με το τριαντάφυλλο, τις φράουλες, τη σαμπάνια... Τι και αν δεν είχαμε φράουλες εγώ τις γεύτηκα κάτω από τα αστέρια με περίσσια όρεξη και λαχτάρα. Τον λάτρεψα για μια οφθαλμαπάτη που μ'έκανε απλά να πιστέψω. Και για ακόμα μία φορά με τα εργαλεία που μου δόθηκαν είπα να εξιδανικεύσω το ταίρι μου και ας ήταν να εθελοτυφλώ για λίγο.
Τόσο απλά.

S-O-N-G for the article! click here!